كسي ديگرنمي كوبددراين خانه ي متروك ويران را
كسي ديگرنمي پرسدچراتنهاي تنهايم
ومن چون شمع مي سوزم وديگرهيچ چيزازمن نمي ماند
ومن گريان ونالانم ومن تنهاي تنهايم
درون كلبه ي خاموش خويش اما
كسي حال من غمگين نمي پرسد
ومن درياي پراشكم كه توفاني به دل دارم
درون سينه ي پرجوش خويش اما
كسي حال من تنهانمي پرسد
ومن چون تك درخت زردپاييزم
كه هردم بانسيمي ميشودبرگي جداازاو
وديگرهيچ چيزازمن نمي ماند.